نپرس اهل کجا بود و تو بغض حنجره اش کی بود
مهم اینه که اهلی بود زمینی بود و خاکی بود
کسی که دل به غربت زد تا بغضش موندنی باشه
تا به دنیا بفهمونه نمیخواد خوندنی باشه
پریدن سخته تا وقتی که تو دست آدما سنگه
اگر هم دونه میپاشن یه جای کار میلنگه
تا وقتی رو به روشونی رفیق و یار و هم دردن
سرت رو برنگردون که عجیب این قوم نامردن
دلم محتاج مرهم نیست که از بی دردی میترسه
برای گفتنِ از عشق هنوزم تنگه این عرصه
سلام گرممو اینجا ندادن پاسخی هرگز
چه درد ناجوون مردی میرم من بی خداحافظ
بی خداحافظ
پریدن سخته تا وقتی که تو دست آدما سنگه
اگر هم دونه میپاشن یه جای کار میلنگه
تا وقتی رو به روشونی رفیق و یار و هم دردن
سرت رو برنگردون که عجیب این قوم نامردن
نظرات
هنوز نظری ثبت نشده است
اولین نفری باشید که نظر می‌دهید!
برای ثبت نظر وارد شوید
فقط کاربران ثبتنام کرده میتوانند نظر ثبت کنند.