چه ساده حیف میشدم اگه ندیده بودمت
چه سخت رام میشدی،اگه نمیربودمت
تو با چشای آسمون به من نگاه میکنی
روزو شبو با همین غزل سیاه میکنی
چه پاسخی بجز نفس به خنده سلام من
چه بیخود از خودم ببین
که هیچ تو تمام من
تو آخرین حضور من تو اولین همیشه ای
تو اون قرار بیصدا میون نورو شیشه ای
تو رنگ تازگی زدی دوباره های خونه رو
بمون که ترک میکنم تموم رسم کهنه رو
به شرم انزوا قسم
که با من از تو بهتری
منو به انتهای ماه،چه بی منو تو میبری
چه ساده حیف میشدم اگه ندیده بودمت
چه سخت رام میشدی،اگه نمیربودمت
چه زود دیر میشدش اگه به ما نمیرسید
ترانه ای نبود اگه از تو صدا نمیرسید
تو رنگ تازگی زدی دوباره های خونه رو
بمون که ترک میکنم تموم رسم کهنه رو
به شرم انزوا قسم
که با من از تو بهتری
منو به انتهای ماه،چه بی منو تو میبری
چه ساده حیف میشدم اگه ندیده بودمت
چه سخت رام میشدی،اگه نمیربودمت
چه زود دیر میشدش اگه
نظرات
هنوز نظری ثبت نشده است
اولین نفری باشید که نظر می‌دهید!
برای ثبت نظر وارد شوید
فقط کاربران ثبتنام کرده میتوانند نظر ثبت کنند.