از بس که ملول از دل دلمرده ی خویشم هم خسته ی بیگانه هم آزرده ی خویشم

شاعر نیم و شعر نادنم که چه باشد

شاعر نیم و شعر ندانم که چه باشد من مرثیه خوان دل دیوانه ی خویشم

من مرثیه خوان دل دیوانه ی خویشم

گلبانگ ز شوق گل شاداب توان داشت

گلبانگ ز شوق گل شاداب توان داشت من نوحه سرای گل افسرده ی خویشم

من نوحه سرای گل افسرده ی خویشم

شاعر نیم و شعر ندانم که چه باشد

شاعر نیم و شعر ندانم که چه باشد من مرثیه خوان دل دیوانه ی خویشم

من مرثیه خوان دل دیوانه ی خویشم

پی کرد فلک مرکب آمالم و در دل

پی کرد فلک مرکب آمالم و در دل خون موج زد خون موج زد از بخت بد آورده ی خویشم

ای قافله بدرود ای قافله بدرود سفر خوش سفر خوش به سلامت

من همسفر مرکب پی کرده ی خویشم گویند که امید و چنانی ندانم ندانم

من مرثیه گوی وطن مرده ی خویشم من مرثیه گوی وطن مرده ی خویشم

شاعر نیم و شعر نادنم که چه باشد

شاعر نیم و شعر ندانم که چه باشد من مرثیه خوان دل دیوانه ی خویشم

من مرثیه خوان دل دیوانه ی خویشم

همنشین درد