آهنگ تصنیف مرثیه خوان از علی زند وکیلی

از بس که ملول از دل دلمرده ی خویشم هم خسته ی بیگانه هم آزرده ی خویشم 

شاعر نیم و شعر نادنم که چه باشد 

شاعر نیم و شعر ندانم که چه باشد من مرثیه خوان دل دیوانه ی خویشم

من مرثیه خوان دل دیوانه ی خویشم

گلبانگ ز شوق گل شاداب توان داشت 

گلبانگ ز شوق گل شاداب توان داشت من نوحه سرای گل افسرده ی خویشم 

من نوحه سرای گل افسرده ی خویشم 

شاعر نیم و شعر ندانم که چه باشد 

شاعر نیم و شعر ندانم که چه باشد من مرثیه خوان دل دیوانه ی خویشم 

من مرثیه خوان دل دیوانه ی خویشم 

پی کرد فلک مرکب آمالم و در دل 

پی کرد فلک مرکب آمالم و در دل خون موج زد خون موج زد از بخت بد آورده ی خویشم 

ای قافله بدرود ای قافله بدرود سفر خوش سفر خوش به سلامت 

من همسفر مرکب پی کرده ی خویشم گویند که امید و چنانی ندانم ندانم 

من مرثیه گوی وطن مرده ی خویشم من مرثیه گوی وطن مرده ی خویشم 

شاعر نیم و شعر نادنم که چه باشد 

شاعر نیم و شعر ندانم که چه باشد من مرثیه خوان دل دیوانه ی خویشم 

من مرثیه خوان دل دیوانه ی خویشم